Zespół – Fundacja Archeolodzy.org

	Marzena Cendrowska jest absolwentką Uniwersytetu Wrocławskiego (studia licencjackie) oraz archeologii prehistorycznej na uniwersytecie w Aarhus (studia magisterskie). Obecnie, po powrocie do miasta rodzinnego, doktorantka na Uniwersytecie Wrocławskim. Zajmuje się mikro i makroskopowymi analizami artefaktów krzemiennych. Entuzjastka nauk ścisłych, w szczególności matematyki, co skłoniło ją do stosowania analiz statystycznych w interpretacji znalezisk i procesów archeologicznych. Metody te stosowane były przez nią zarówno we własnych projektach badawczych, a także jako element szerszych opracowań. Obecnie interesuje się zagadnieniem rozwoju rytuału i religii na przełomie neolitu oraz epoki brązu. Stara się zrozumieć nie tylko użytkowe, ale także symboliczne znaczenie analizowanych artefaktów. W czasie wolnym piecze chleby, ciastka i ciasteczka oraz jeździ na deskorolce. [ marzenka@archeolodzy.org \| academia ]
	Agata Hałuszko jest absolwentką biologii ze specjalizacją biologia człowieka na Uniwersytecie Wrocławskim, chcąc zgłębiać aspekty antropologii fizycznej społeczności pradziejowych podjęła się realizacji pracy doktorskiej w Instytucie Archeologii UWr. Szerokie zainteresowania przyrodnicze, pomimo, że jednoznacznie nastawione na aspekt funeralny, przyczyniły się do wszechstronnego pojmowania pochówku, jako miejsca, w którym nie tylko złożono szczątki ludzkie. Z jednej strony uchwytne w materiałach osteologicznych praktyki obrzędowe, a z drugiej podlegające zmianom środowisko pośmiertne, również stanowią dla niej problem badawczy. Początkowa fascynacja tematyką kremacji pozwoliła na wyrobienie solidnych podstaw metodycznych i opracowania elastycznych schematów pracy antropologa fizycznego. Wychodzenie poza schemat stereotypowego antropologa, poprzez aktywne uczestniczenie w wykopaliskach, projektach badawczych, organizowaniu wystaw i warsztatów w Polsce, na Ukrainie czy w Gujanie Francuskiej, pozwoliło jej na zdobycie zróżnicowanego doświadczenia. Wspomniana już elastyczność pracy sprawia, że może opracowywać szkielety sprzed kilku tysięcy lat, zajmować się szczątkami ciałopalnymi, a jednocześnie prowadzić prace ekshumacyjne (przeniesienie cmentarza w Nieboczowach). Bieżące zainteresowania naukowe skupiają się na aspektach obrzędowości kremacyjnej oraz paleopatologiach szkieletów neolitycznych i wczesnobrązowych (ze szczególnym uwzględnieniem zmian o charakterze niemastykacyjnym uzębienia). Włączenie tomografii komputerowej do diagnostyki, okazało się w praktyce przełomowym krokiem. Pozwoliło na zgłębienie tafonomii urn i naczyń przystawnych w mikroskali, a w przypadku szkieletów poza oczywistą wizualizacją patologii, na ocenę zmienności fluktuacyjnej czy digitalizację kości przeznaczonych na próby inwazyjne (destrukcyjne). Prywatnie, powoli tworzy kolekcję kuriozów odkrywanych na targach staroci i giełdach minerałów. Filatelistka-amator. Znaczki, jak na antropologa fizycznego przystało, głównie o tematyce patologicznej: gruźlica, malaria, trąd. Uwielbia ceramikę użytkową z Mirostowic Dolnych i figurki z Ćmielowa. [ agata@archeolodzy.org \| academia \| researchgate\| orcid ]
	Maciej Ehlert studiował archeologię na Uniwersytecie Wrocławskim. Tam napisał i obronił prace magisterską i doktorat. Podczas studiów i po nich zdobył sporo doświadczenia w pracach terenowych w najróżniejszych warunkach i okolicznościach, od ratowniczych po związane z projektami badawczymi; od średniowiecznego miasta po obozowiska łowców i zbieraczy. Brał udział w wykopaliskach w Izraelu i dwukrotnie w Sudanie. Jego głównym zainteresowaniem badawczym jest archeologia epoki kamienia w Europie i północnej Afryce. Specjalizuje się w makroskopowych analizach zabytków krzemiennych. Istotnym elementem stosowanej przez niego metodyki jest eksperymentalne podejście do rekonstrukcji technik obróbki; przygotowywał on m.in. repliki narzędzi krzemiennych dla różnych placówek muzealnych. W wolnych chwilach gra na instrumentach muzycznych, także samodzielnie zmodyfikowanych lub zbudowanych. [ maciej@archeolodzy.org \| academia ]
	Mateusz Krupski – doktor archeologii. Studia magisterskie (2009) i doktoranckie (2019) ukończył na Uniwersytecie Wrocławskim. Uczestnik i kierownik badań terenowych w Polsce, Niemczech, Irlandii i Wielkiej Brytanii. Kierownik i wykonawca grantów badawczych finansowanych przez NCN, MNiSW i UWr. Stażysta w Charles McBurney Laboratory for Geoarchaeology, University of Cambridge (2013). W ramach stypendium NCN ETIUDA 5 stażysta w CReA-Patrimoine, Université libre de Bruxelles (2018). Autor i współautor licznych wystąpień konferencyjnych oraz publikacji w pismach krajowych i zagranicznych. Współorganizator Letniej Szkoły Archeologii w Pietrowicach Wielkich (2015). Specjalizuje się w badaniach geoarcheologicznych. Przy pomocy analiz mikromorfologicznych i fizykochemicznych stara się rozpoznawać dane glebowe i opisywać procesy formujące stanowiska archeologiczne. Od lat jest związany z kolektywem badawczym, z którego z czasem wyrosła Fundacja Archeolodzy.org. Sceptyk archeologiczny, entuzjasta. Lubi słyszeć muzykę, czasem generuje dźwięki przy pomocy klawiszy. [ mateusz@archeolodzy.org \| academia \| orcid ]
	Maksym Mackiewicz jest absolwentem Instytutu Archeologii Uniwersytetu Wrocławskiego, gdzie aktualnie realizuje pracę doktorską poświęconą późnośredniowiecznej i nowożytnej ceramice artystycznej. W latach 2019-2021 pracownik Centrum Archeologii Śródziemnomorskiej Uniwersytetu Warszawskiego. Początkowo przywiązany do archeologii średniowiecza, w szczególności badań osadnictwa i kultury materialnej. Obecnie, w swojej pracy zawodowej próbuje wyjść poza schemat badacza wybranych zagadnień lub jednej epoki, uczestnicząc w licznych projektach badawczych dotyczących zarówno krajobrazu kulturowego neolitu, średniowiecznych kontekstów miejskich, czy kolonizacji nowożytnej. Wyznaje zasadę, że wąska specjalizacja jest zgubna, a umiejętności powinny być uniwersalne, swobodnie adaptowalne dla różnego typu stanowisk, zróżnicowanych terytorialnie i chronologiczne. Aktualne badania autorskie osadzone są zwykle w nurcie archeologii krajobrazu kulturowego, będąc próbą wskazania czynników lokalizacji osadnictwa, organizacji przestrzeni, rekonstrukcji sposobów użytkowania terenu i określenia dynamiki tych przemian. Szczególną rolę w tych studiach stanowią dane teledetekcyjne (zobrazowania satelitarne, zdjęcia lotnicze, LiDAR) i prospekcja geofizyczna (przede wszystkim magnetyczna), będące obecnie głównym obszarem jego działalności zawodowej. Doświadczony dokumentalista, fan cyfrowych metod dokumentacji zabytków i kontekstów archeologicznych, od skali mikro po makro (CAD, GIS, skanowanie 3D, fotogrametria). Uczestnik projektów naukowych realizowanych w Polsce, na Ukrainie, w Czechach, w Gujanie Francuskiej, w Egipcie, w Sudanie, w Etiopii, w Tunezji, w Libanie i w Armenii. Swoją wiedzę doskonalił m. in. podczas warsztatów organizowanych w ramach programu Archaeolandscapes Europe (2012, 2013, 2015), a także szkoły geofizycznej w Ludwig Boltzmann Institute for Archaeological Prospection and Virtual Archaeology we Wiedniu (2016). Geofizyk archeologiczny zrzeszony w International Society of Archaeological Prospection i European Association of Archaeologists. Jego pasją jest fotografia, na którą poza wykopem ma coraz mniej czasu. Kolekcjonuje aparaty i albumy fotograficzne. [ max@archeolodzy.org \| academia \| researchgate \| orcid \| sketchfab \| twitter \| fotografia ]
	Bartosz Myślecki jest absolwentem Instytutu Archeologii Uniwersytetu Wrocławskiego, a obecnie jego doktorantem w Zakładzie Epoki Brązu i Wczesnej Epoki Żelaza. Jego supermocą jest organizacja i koordynacja działań terenowych. W pracach uczestniczy od prospekcji geofizycznej, przez pełen etap wykopaliskowy, po digitalizację dokumentacji i skład raportu. Szczególną rolę w jego dorobku zawodowym zajmują badania dotyczące najmłodszej historii Polski, w tym prace poszukiwawcze i wykopaliskowe o charakterze ekshumacji, prowadzone w toku śledztw prokuratorskich, określane powszechnie mianem archeologii sądowej. Jego szerokie zainteresowania naukowe aktualnie koncentrują się na badaniach osadniczych epoki brązu. Po pracy, jeśli nie za kierownicą, najczęściej widziany z czytnikiem książek. [ bartek@archeolodzy.org \| academia ]

	Marzena Cendrowska jest absolwentką Uniwersytetu Wrocławskiego (studia licencjackie) oraz archeologii prehistorycznej na uniwersytecie w Aarhus (studia magisterskie). Obecnie, po powrocie do miasta rodzinnego, doktorantka na Uniwersytecie Wrocławskim. Zajmuje się mikro i makroskopowymi analizami artefaktów krzemiennych. Entuzjastka nauk ścisłych, w szczególności matematyki, co skłoniło ją do stosowania analiz statystycznych w interpretacji znalezisk i procesów archeologicznych. Metody te stosowane były przez nią zarówno we własnych projektach badawczych, a także jako element szerszych opracowań. Obecnie interesuje się zagadnieniem rozwoju rytuału i religii na przełomie neolitu oraz epoki brązu. Stara się zrozumieć nie tylko użytkowe, ale także symboliczne znaczenie analizowanych artefaktów. W czasie wolnym piecze chleby, ciastka i ciasteczka oraz jeździ na deskorolce. [ marzenka@archeolodzy.org \| academia ]
	Agata Hałuszko jest absolwentką biologii ze specjalizacją biologia człowieka na Uniwersytecie Wrocławskim, chcąc zgłębiać aspekty antropologii fizycznej społeczności pradziejowych podjęła się realizacji pracy doktorskiej w Instytucie Archeologii UWr. Szerokie zainteresowania przyrodnicze, pomimo, że jednoznacznie nastawione na aspekt funeralny, przyczyniły się do wszechstronnego pojmowania pochówku, jako miejsca, w którym nie tylko złożono szczątki ludzkie. Z jednej strony uchwytne w materiałach osteologicznych praktyki obrzędowe, a z drugiej podlegające zmianom środowisko pośmiertne, również stanowią dla niej problem badawczy. Początkowa fascynacja tematyką kremacji pozwoliła na wyrobienie solidnych podstaw metodycznych i opracowania elastycznych schematów pracy antropologa fizycznego. Wychodzenie poza schemat stereotypowego antropologa, poprzez aktywne uczestniczenie w wykopaliskach, projektach badawczych, organizowaniu wystaw i warsztatów w Polsce, na Ukrainie czy w Gujanie Francuskiej, pozwoliło jej na zdobycie zróżnicowanego doświadczenia. Wspomniana już elastyczność pracy sprawia, że może opracowywać szkielety sprzed kilku tysięcy lat, zajmować się szczątkami ciałopalnymi, a jednocześnie prowadzić prace ekshumacyjne (przeniesienie cmentarza w Nieboczowach). Bieżące zainteresowania naukowe skupiają się na aspektach obrzędowości kremacyjnej oraz paleopatologiach szkieletów neolitycznych i wczesnobrązowych (ze szczególnym uwzględnieniem zmian o charakterze niemastykacyjnym uzębienia). Włączenie tomografii komputerowej do diagnostyki, okazało się w praktyce przełomowym krokiem. Pozwoliło na zgłębienie tafonomii urn i naczyń przystawnych w mikroskali, a w przypadku szkieletów poza oczywistą wizualizacją patologii, na ocenę zmienności fluktuacyjnej czy digitalizację kości przeznaczonych na próby inwazyjne (destrukcyjne). Prywatnie, powoli tworzy kolekcję kuriozów odkrywanych na targach staroci i giełdach minerałów. Filatelistka-amator. Znaczki, jak na antropologa fizycznego przystało, głównie o tematyce patologicznej: gruźlica, malaria, trąd. Uwielbia ceramikę użytkową z Mirostowic Dolnych i figurki z Ćmielowa. [ agata@archeolodzy.org \| academia \| researchgate\| orcid ]
	Maciej Ehlert studiował archeologię na Uniwersytecie Wrocławskim. Tam napisał i obronił prace magisterską i doktorat. Podczas studiów i po nich zdobył sporo doświadczenia w pracach terenowych w najróżniejszych warunkach i okolicznościach, od ratowniczych po związane z projektami badawczymi; od średniowiecznego miasta po obozowiska łowców i zbieraczy. Brał udział w wykopaliskach w Izraelu i dwukrotnie w Sudanie. Jego głównym zainteresowaniem badawczym jest archeologia epoki kamienia w Europie i północnej Afryce. Specjalizuje się w makroskopowych analizach zabytków krzemiennych. Istotnym elementem stosowanej przez niego metodyki jest eksperymentalne podejście do rekonstrukcji technik obróbki; przygotowywał on m.in. repliki narzędzi krzemiennych dla różnych placówek muzealnych. W wolnych chwilach gra na instrumentach muzycznych, także samodzielnie zmodyfikowanych lub zbudowanych. [ maciej@archeolodzy.org \| academia ]
	Mateusz Krupski – doktor archeologii. Studia magisterskie (2009) i doktoranckie (2019) ukończył na Uniwersytecie Wrocławskim. Uczestnik i kierownik badań terenowych w Polsce, Niemczech, Irlandii i Wielkiej Brytanii. Kierownik i wykonawca grantów badawczych finansowanych przez NCN, MNiSW i UWr. Stażysta w Charles McBurney Laboratory for Geoarchaeology, University of Cambridge (2013). W ramach stypendium NCN ETIUDA 5 stażysta w CReA-Patrimoine, Université libre de Bruxelles (2018). Autor i współautor licznych wystąpień konferencyjnych oraz publikacji w pismach krajowych i zagranicznych. Współorganizator Letniej Szkoły Archeologii w Pietrowicach Wielkich (2015). Specjalizuje się w badaniach geoarcheologicznych. Przy pomocy analiz mikromorfologicznych i fizykochemicznych stara się rozpoznawać dane glebowe i opisywać procesy formujące stanowiska archeologiczne. Od lat jest związany z kolektywem badawczym, z którego z czasem wyrosła Fundacja Archeolodzy.org. Sceptyk archeologiczny, entuzjasta. Lubi słyszeć muzykę, czasem generuje dźwięki przy pomocy klawiszy. [ mateusz@archeolodzy.org \| academia \| orcid ]
	Maksym Mackiewicz jest absolwentem Instytutu Archeologii Uniwersytetu Wrocławskiego, gdzie aktualnie realizuje pracę doktorską poświęconą późnośredniowiecznej i nowożytnej ceramice artystycznej. W latach 2019-2021 pracownik Centrum Archeologii Śródziemnomorskiej Uniwersytetu Warszawskiego. Początkowo przywiązany do archeologii średniowiecza, w szczególności badań osadnictwa i kultury materialnej. Obecnie, w swojej pracy zawodowej próbuje wyjść poza schemat badacza wybranych zagadnień lub jednej epoki, uczestnicząc w licznych projektach badawczych dotyczących zarówno krajobrazu kulturowego neolitu, średniowiecznych kontekstów miejskich, czy kolonizacji nowożytnej. Wyznaje zasadę, że wąska specjalizacja jest zgubna, a umiejętności powinny być uniwersalne, swobodnie adaptowalne dla różnego typu stanowisk, zróżnicowanych terytorialnie i chronologiczne. Aktualne badania autorskie osadzone są zwykle w nurcie archeologii krajobrazu kulturowego, będąc próbą wskazania czynników lokalizacji osadnictwa, organizacji przestrzeni, rekonstrukcji sposobów użytkowania terenu i określenia dynamiki tych przemian. Szczególną rolę w tych studiach stanowią dane teledetekcyjne (zobrazowania satelitarne, zdjęcia lotnicze, LiDAR) i prospekcja geofizyczna (przede wszystkim magnetyczna), będące obecnie głównym obszarem jego działalności zawodowej. Doświadczony dokumentalista, fan cyfrowych metod dokumentacji zabytków i kontekstów archeologicznych, od skali mikro po makro (CAD, GIS, skanowanie 3D, fotogrametria). Uczestnik projektów naukowych realizowanych w Polsce, na Ukrainie, w Czechach, w Gujanie Francuskiej, w Egipcie, w Sudanie, w Etiopii, w Tunezji, w Libanie i w Armenii. Swoją wiedzę doskonalił m. in. podczas warsztatów organizowanych w ramach programu Archaeolandscapes Europe (2012, 2013, 2015), a także szkoły geofizycznej w Ludwig Boltzmann Institute for Archaeological Prospection and Virtual Archaeology we Wiedniu (2016). Geofizyk archeologiczny zrzeszony w International Society of Archaeological Prospection i European Association of Archaeologists. Jego pasją jest fotografia, na którą poza wykopem ma coraz mniej czasu. Kolekcjonuje aparaty i albumy fotograficzne. [ max@archeolodzy.org \| academia \| researchgate \| orcid \| sketchfab \| twitter \| fotografia ]
	Bartosz Myślecki jest absolwentem Instytutu Archeologii Uniwersytetu Wrocławskiego, a obecnie jego doktorantem w Zakładzie Epoki Brązu i Wczesnej Epoki Żelaza. Jego supermocą jest organizacja i koordynacja działań terenowych. W pracach uczestniczy od prospekcji geofizycznej, przez pełen etap wykopaliskowy, po digitalizację dokumentacji i skład raportu. Szczególną rolę w jego dorobku zawodowym zajmują badania dotyczące najmłodszej historii Polski, w tym prace poszukiwawcze i wykopaliskowe o charakterze ekshumacji, prowadzone w toku śledztw prokuratorskich, określane powszechnie mianem archeologii sądowej. Jego szerokie zainteresowania naukowe aktualnie koncentrują się na badaniach osadniczych epoki brązu. Po pracy, jeśli nie za kierownicą, najczęściej widziany z czytnikiem książek. [ bartek@archeolodzy.org \| academia ]